Mój Ojciec Cichociemny. Jan Hejke ps. Znicz 2

Pomysł książki „Mój Ojciec Cichociemny. Jan Hejke Znicz 2” długo we mnie dojrzewał. Odkrywałem przez wiele lat historię Ojca, który w moich wspomnieniach pozostał zagadką. Dzięki dokumentom odnalezionym w londyńskich, wojskowych archiwach kreśli się jego nieznana dotychczas sylwetka. Fakt ten zaskakuje tym bardziej, że wykracza poza zbiory i badania historyków. „Jan Hejke” nie istnieje jako hasło w internetowych bazach danych. Podobny los spotkał jego rodzinny dom w Płocku przy ul. Piekarskiej 5, który ze skarpy wiślanej runął w dół w odmęty niepamięci, tak jak historia mojego Ojca.

Maluję więc jego portret opierając się na zachowanych i odnalezionych dokumentach i zdjęciach, w tle – najbliższa rodzina, Płock, historia wojenna, w 1939 roku Kampania Wrześniowa 1.IX-27.IX (dowódca 9 Kompanii 93 p.p.)

W listopadzie 1939 rok jako członek Komitetu Oficerów miasta Płocka współdziałał w tworzeniu organizacji podziemnej na terenie powiatu płockiego.

W latach 1940-1941 nieprzerwanie pracował w Związku Walki Zbrojnej w Warszawie na Starym Mieście. Organizował ,,piątki”, rekrutując zaufanych ludzi, tworząc oddział dywersyjno-szturmowy w sile 80 ludzi, z magazynem broni i jego konserwacją.

W listopadzie 1941 roku na skutek zagrożenia dekonspiracją, otrzymał rozkaz opuszczenia Warszawy i przeniesienia się do Krakowa, skąd udał się do Budapesztu. W listopadzie 1943 roku ochotniczo zgłosił się do oddziałów specjalnych przewidzianych na Kraj. Tam wyszkolony jako dowódca i instruktor zespołu dywersyjno-spadochronowych Cichociemnych został powołany na instruktora w Bazie nr 10, a następnie przeniesiony do Bazy nr 11, w charakterze skoczka i instruktora wyszkolenia dywersyjnego. Jego dowódca, kapitan Wł. Drzewieniecki, we wniosku o Krzyż Walecznych pisał o nim, jako o „wybitnie oddanym SPRAWIE bojowniku”.

W lutym 1944 roku powrócił do Oddziałów Liniowych, na skutek rozwiązania Oddziałów Specjalnych. Od kwietnia 1944 roku do stycznia 1945 roku, był członkiem ekipy odlotowej do Kraju, następnie Dowódcą 2. Kompanii Batalionu Piechoty.

…walczył pod Tobrukiem i Monte Cassino, jednak skoku do kraju nie doczekał się.

Chcąc symbolicznie zakończyć jego misję, w 2015 roku wraz z 12 letnim moim synem Ksawerym oddaliśmy wspólnie skok z 4000 m.z żołnierzami jednostki „Grom”.

Ojciec ,,przeszedł” szlak bojowy z Armią Generała Andersa od Palestyny do Anglii, skąd powrócił do Płocka w 1947 r., zamieszkał w rodzinnym domu przy ul. Piekarskiej 5 i przez dwa lata nie mógł znaleźć pracy…

Publikacja Wydana przez Muzeum Mazowieckie w Płocku w 2025 roku na 174 stronach przywraca jego postać świadomości społecznej – płocczanina i żołnierza walczącego na różnych frontach II wojny światowej.